ارزیابی کیفیت و مدل‌سازی خدمات آموزشی در دانشگاه پیام نور

چکیده: یکی از حساس‌ترین مراحل برنامه­ریزی آموزشی ارزیابی میزان تحقق اهداف آموزشی است. شناسایی این میزان نیازمند ابزاری است که به وسیله آن کیفیت دوره­های آموزشی با آن سنجیده شود. عدم وجود این ابزار باعث تصورات و برداشت‌های نابه‌جا از نظام آموزشی می‌شود. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی و ارزیابی کیفیت نظام آموزش از راه دور به منظور ارائه مدل در دانشگاه پیام نور ایران است. این پژوهش از نوع توصیفی است که با روش پیماشی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل 1217 نفر از استادان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی بودند. از میان آن‌ها 119 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب انتخاب شدند و به پرسش‌نامه محقق ساخته پاسخ دادند. برای تعیین روایی و پایایی پرسش‌نامه به ترتیب از نظرات متخصصان علوم تربیتی و برنامه‌ریزی آموزش از دور و آلفای کران باخ استفاده شده است. پاسخ‌های استادان و دانشجویان پس از جمع‌آوری با استفاده از فنون آمار توصیفی و استنباطی و به‌کارگیری نرم افزارLisrel,spss  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که کیفیت خدمات ارائه شده در مرکز تحصیلات تکمیلی دانشگاه پیام نور در شاخص‌های ساختار برنامه درسی با میانگین (42/12) حمایت‌های دانشجویی (68/12) در حد متوسط ولی در شاخص پشتیبانی از اعضای هیأت علمی (89/7) ضعیف (پایین‌تر از حد انتظار) بوده است. همچنین مقدار شاخص‌های برازندگی (97/0CFI=) و (085/0RMSEA=) نشان دهنده مناسب بودن مدل است. به عبارت دیگر می‌توان از این مدل به عنوان معیاری برای ارزیابی کیفیت خدمات ارائه شده در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی که مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات هستند نیز استفاده کرد.